کسبوکار متناسب با سبک زندگی، معمولا بر اساس یک سرگرمی یا اشتیاق شکل می گیرند. در چنین استارتاپی فرد رئیس خودش بوده و زمانش در دست خودش است. عکاسی حرفه‌ای، آموزش موج‌سواری، طراحی وب و سفرنامه‌نویسی نمونه‌هایی از کسب‌وکارهایی هستند که بر اساس اشتیاق و کارهای مورد علاقه شکل می‌گیرند. اغلب این کسبوکارها، یا کارمند ندارند یا تعداد کمی کارمند دارند که به امور فرد مؤسس رسیدگی می‌کنند. به دلیل این که افراد در این نوع استارتاپ می‌توانند در کنار کار و فعالیت، سبک زندگی خود را نیز حفظ کنند احساس رضایت زیادی دارند.
در این نوع استارتاپ که معمولا یک خانواده مالک راه اندازی و اداره می شود هدف امرار معاش خانواده است. این نوع کسب و کارها پایدار هستند اما میزان رشد و سود آنها به مراتب نسبت به کسب و کارهای دیگر کمتر است. به عنوان مثال آرایشگاه ها، کسب و کارهای تخصصی خانوادگی و ….
صاحبان این نوع از کسب و کارها میلیاردر نمی‌شوند و به شهرت نمی‌رسند. در واقع می توان این نوع از کسبوکارها را کارآفرینی نامید چرا که مشاغل محلی بیشتری در جوامع مختلف ایجاد می‌کند.
در این نوع استارتاپ ها کسب درآمد اولویت اول نیست و مالکان این نوع استارتاپ ها دیدگاهشان این است که دنیا را به مکانی بهتر برای انسان ها تبدیل کنند.
یکی از نکات بسیار مهم در تعریف و ویژگی‌های کسب و کار اجتماعی، این است که کسب و کار اجتماعی با بنگاه‌های خیریه فرق دارد.هر فعالیتی که هدف مثبتی به همراه داشته باشد را نمی‌توان کارآفرینی اجتماعی نامید. بسیاری از کارها ارزش اجتماعی بالایی دارند ولی کسب وکار اجتماعی نیستند. سازمان‌های خیریه باوجود آنکه هدف آنها مطلقا هدفی اجتماعی است ولی به‌علت آنکه از لحاظ اقتصادی خودگردان نیستند و هزینه‌های آنها از طریق دریافت کمک‌ها و هدایای مردمی و دولتی، تأمین میشود، مشمول تعریف کسبوکار اجتماعی نمی‌شوند. برخلاف خیریه‌ها، سرمایه‌گذاران در کسب و کار اجتماعی سرمایه خود را پس از مدتی پس می‌گیرند.
هر معضل اجتماعی می‌تواند نقطه آغاز یک کسبوکار جدید باشد
این جمله را محمد یونس، اقتصاددان بنگلادشی و برنده جایزه صلح نوبل سال ۲۰۰۶ گفته است. یونس کسی است که توانست با تأسیس بانک گرامین و ۲۵ نهاد اجتماعی دیگر تا سال ۲۰۰۶ بیش از هفت میلیون نفر از مردم بنگلادش را از فقر شدید نجات دهد. یونس کسب و کار اجتماعی را اینگونه تعریف می‌کند:
کسب و کار اجتماعی، کسب و کاری است که هدف اصلی تأسیس آن، اجتماعی بوده‌است؛ به عبارت دیگر یک کسب و کار اجتماعی ایجاد میشود تا یک یا چند مشکل اجتماعی نظیر: فقر، اعتیاد، بیکاری، طلاق، کار کودکان، مشکلات فرهنگی، مشکلات محیط زیستی و … را برطرف کند.
در این نوع استارتاپ عموما به صورت خوشه‌های نوآور و خلاق با هم تشکیل گروه می‌دهند. به طوری که چند ایده خوب در کنار هم ایده ناب تری را تشکیل می دهد. این نوع استارتاپ‌ها درصد کمی از استارتاپ ها را تشکیل می‌دهند، اما به علت بازده بسیار زیادشان، برای تمام سرمایه‌گذار‌های خطرپذیر جذاب هستند.
شرکت‌های بزرگ به دلیل تغییرات در سلیقه‌ی مشتری، فناوری‌های جدید، قانون‌گذاری، رقبای جدید و … مجبور هستند تا با ایفای برنامه های جدید و استارت آپ ها نوین در میدان رقابت حضور داشته باشند.
در این نوع استارتاپ کارآفرین با سرمایه‌ی شخصی خود کار را آغاز می کند و این نکته، وجه تمایز اصلی این نوع تجارت است. این نوع تجارت را افرادی آغاز می‌کنند که به طور مستقل دارای ثروت و دارایی قابل توجه هستند یا تجربه‌ای موفق در راه‌اندازی استارتاپ‌های دیگر داشته‌اند و قصد دارند ایده‌های بعدی خود را دنبال کنند.
استارتاپ
بانک گل توسط شرکت سمانیک راه اندازی شده است و در زمینه ارائه انواع گل های طبیعی فعالیت می کند.
سمانیک علاوه بر فعالیت در زمینه استارتاپ آماده ارائه خدمات در زمینه
بازاریابی اینترنتی،
طراحی سایت و
سئو است.
درباره این سایت